زل زد به چشمم، چشم هات از پشت عینک دیدم گناهی در نگاهت نیست اینک بوسیدمت، باریدی ام، سقفی ترک خورد لبخندِ باران خورده روی شیشه شد حک هر شب خیالاتم مرا محکم بغل کرد احساس می لرزید، این دیواره ی شک در سینه ام می ساخت از نو خانه اش را غم با دو تا پای بلندش مثل لک لک مجنون «مریم» بودی و مأنوس لیلا می خوردم از دیوانه ای بیگانه پاتک ثابت شد اینکه مهدی صاحب زمانی این انتظار آورده بر پیشانی ام لک گیرم شبی در خواب زخمم را ببوسی روح کبود افتاده در چنگال بختک می منبع
درباره این سایت